Տիգրանը և Հակոբը ընկերներ են: Նրանք երկուսն էլ Բժշկական համալսարանի սաներ են, ովքեր այս օրերին միասին անցել են բազում փորձությունների միջով:
Նրանք արցախյան վերջին պшտերшզմի հենց առաջին օրերից եղել են մարտական գործողությունների ամենից թեժ առաջնային գծերում: Նախ Հադրութում, ապա նաև Ճարտարում տղաները արել են հնարավոր ամեն ինչ:
Հավատարիմ մնալով իրենց մասնագիտական երդմանը՝ ընկերները մարտի դաշտից դուրս են բերել բազմաթիվ վիրավոր զինծառայողների: Ընկերները տասնինը տարեկան են և իրենց գործին նվիրվել են մեծ համարձակությամբ:
Հոկտեմբերի քսանհինգին վիրավորների հերթական տեղափոխության ժամանակ Տիգրանը վիրավորում է ստանում: Նրան Երևան են փոխադրում, ապա վիրահատում: Նոյեմբերի երկուսին վիրավորում է ստանում նաև մյուս ընկերը՝ Հակոբը:
Չնայած վիրավորմանը՝ Հակոբը շուտով կրկին Ճարտար է վերադարձել՝ մինչ պատերազմի ավարտը մնալով մարտական գործողութունների թեժ կետերում և շարունակելով առաջին օգնություն ցուցաբերել վիրավորում ստացած զինծառայողներին: Տղաներն այժմ շարունակում են իրենց վերականգնողական բուժումը:
