Կար ժամանակ, երբ այս հրապարակը Երևանի ամենաաշխույժ վայրերից մեկն էր:
Գնացքներն էին գալիս և գնում մեծ երկրի բազում քաղաքներից, հայաստանյան շատ ու շատ վայրերիով, այնուհետև «Երևան» երկաթուղային կայարանն վերածեց մի երկաթուղու փակուղիների, և այժմ կապ կա միայն հարևան Վրաստանի հետ:
«Էրիվանը» երկաթուղային կայարան էր, որը սկսել էին կառուցել 19-րդ դարի վերջերին, սակայն անդրանիկ գնացքը էրիվանյանն էր, որը կայարանն էր ժամանակին 1902 թ․-ի դեկտեմբերի 6-ին:
Կայարանն կառուցվել է «Անդրտրանսշին»-ի երևանյան մասնաճյուղն, ճարտարապետերից Էդմոնդի Տիգրանյան նախագծածով:
1950-58 թ․.-ին ճարտարապետը աշխատել է Հանրապետական նախագծերի ինստիտուտում. վերջինս կոմպոզիտոր Տիգրանյան Արմենի զավակն էր:
Դրանից հետո դարձել է Հայաստանում վաստակավորների շարքից շինարարն, ճարտարապետության դոկտորը:
Վերջինիս ամենահայտնի աշխատանքներից էին Գիտությունների ակադեմիայի գեղեցիկ օրգանականն համարվող քիմիայի ինստիտուտի շենքն Զեյթունում, Երևանի պետական համալսարանի համալիրն:
Կինոթատրոնն բացվեց 1960-ականին լայն ճանաչողություն ուներ մանավանդ հնդկական ֆիլմերի սիրահարների շրջանակում: դա կառուցվեց Աննաայի Տեր-Ավետիքյան նախագծածով:
Ինքն առաջին հայ կին ճարտարապետը եղավ։
Իր երիտասարդ տարիներից նա աշխատում էր Ա․ Թամանյանի և Ն․ Բունիաթյանի արվեստանոցներում: