Համլետ Մազմանյանը գրում է․ «Տարածված տեսանյութի պատճառով գրեթե չեմ քնել, ամոթը և անճարությունը խեղդում էր, մեռնեն ավելի ցանկալի էր քան նման կերպ ապրելը, սպասում էի լույսը բացվեր մի տեղեկություն ստանայի։ Ինչքան զինվորական ծանոթներ ունեի փորձեցի կապնվել, ի վերջո x զորամասում ծառայող ժամկետային զինվորներից մեկը ինձ պատմեց եղելությունը։
Տեսանյութը իրական է, բայց ամբողջական չի, նախ հրահանգ է եղել երկու կողմերին չկրшկել, որովհետև բանակցություններ են ընթացել 3 երկրի միջնորդությամբ, էդ ընթացքում նրանք uшդրել են, 70 հոգով փորձել են ձեռնամшրտի բռնվել 15֊20 հայ զինվորի հետ, մերոնք չեն տրվել uшդրանքներին, գնացել և ավելի մեծ թվաքանակով են վերադարձել, ինչի արդյունքում շան տուր են տվել դրանց, այժմ ամեն ինչ կարգին է, իսկ ազերները անգամ ամաչում են նայել հայ զինվորականների կողմը։
Հարգելի՛ ՊՆ բարձրաստիճան աշխատակիցներ, եղածը լավ երևույթ չէ, բայց այնքան էլ վատ ավարտ չի ունեցել ինչպես ներկայացվում է, իսկ դրա մեղավորը դուք եք, եթե նույն օրը խոսեիք դրա մասին, հավատացեք դաշտը բաց չէր մնա և ամեն ինչ այքան վառ և միակողմանի չէր ներկայացվի մեր ներքին բաշուբոզուկների կողմից։
Իսկ ինչ վերաբերվում է բաշուբոզուկներին, դրանց տեսակը ոչ թե տխրել էր զինծառայողների համար, այլ հարմար պահ էր կրկին անգամ բացել իրենց երախները ի հաճոյություն արնախում մի քանի գիշшտիչների։ Մնացածը թողնում եմ ձեր դատին»։
