Եռաբլուրն իրենց տունը դարձրած տղաները հյուրերին լուռ են ընդունում, նրանք չափազանց հյուրասեր են , հավաքում են հայրենակիցներին խնկարկման և լուռ ընդունում ու լուռ ճանապարհում են։
Բայց այդ սիրտ մաշող լռությունն այնքան խոսուն է։ Այդ լռության մեջ այնքան բան է լսվում։ Արյnւնոտ հողը ասես խոսում է։ Խոսում է դшժան ու ծանր օրերի մասին։ Խոսում են այնպիսի բաների մասին, որ լսելն անգամ անհնարին է։
Երախտիքի խոսքեր չկան , այնքան էժան են այդ խոսքերը նրանց սխրանքի առաջ, նրանց երիտասարդ կյանքի առաջ։ Ճանաչենք մեր հերոսներին անուն առ անուն և նրանց անուններով մի նոր պատմություն կերտենք։ Խաչիկ Գալստյան։
Ծնվել է 1989 թվականին, Արմավիրի մարզի Ծիածան համայնքում։ Խաչիկը շտապեց հայրենիքի պաշտպանությանը` չսպասելով զինկոմիսարիատի ծանուցմանը։ Կռվnւմ էր Ջաբրայիլում ու հենց այնտեղ էլ հոկտեմբերի 10-ին անմահացավ։ Հավերժ փառք քեզ, քաջ հերոս, դու հաղթել ես։
Մեր խորին ցшվակցություններն ու խոնարհումն ենք հղում ընտանիքին և բոլոր հարազատներին։
